geseling: terechte geseling voor zonden accepteren
Moeder Gods:
"Het Mysterie van gisteren opende de wond van Mijn Hart
zodat jullie in de pijn ervan zouden kunnen kijken
tijdens de Passie van Mijn Zoon.
Ik wil spreken over Mijn mededeelname aan het lijden van Jezus,
niet om jullie aandacht op Mij te richten, maar om je te laten weten
dat de mens de genade van mede-verlossing heeft ontvangen, dankzij welke hij,
in meer of mindere mate, kan bijdragen aan de Redding van zielen
en genoegdoening kan geven aan God
voor de zonden van de wereld.
Opdat jullie zouden weten hoe je dat moet doen,
toon ik je Mijn pijn.
-
De plaats van de mens is aan de Voeten van God,
ook wanneer God in menselijke vorm Verlossing volbrengt.
Het lijden van de Verlosser moet diep in het hart worden ontvangen
en daar diepgaand worden ervaren, om de vrucht van Verlossing
in het menselijke hart te geven.
Mijn gedachte in dit verschrikkelijke uur was slechts één:
naast Hem zijn, voor Hem en met Hem zijn
in alles wat Hem zal overkomen
om te doorleven.
Het Hart van de Moeder verlangt er altijd naar om naast het kind te zijn
en het leek Mij dat alles om Mij heen Mij riep om deel te nemen
aan deze grote dag van martelaarschap.
Ik rende naar Hem toe,
Mijn ziel rende eerst, en trok Mijn lichaam, gebroken van de pijn.
De gedachte dat Ik niets zou kunnen doen, hield Mij niet tegen.
Ik wilde een steun zijn, althans voor Zijn ogen,
Zijn Hart omarmen met Mijn hele Hart.
Ik kon Hem nu alleen maar dit geven
en dit is wat Ik verlangde.
Toen Ik Mijn Kind in deze verschrikkelijke toestand zag,
viel Mijn ziel in een soort agonie/doodsstrijd
en ze zou hebben willen sterven van de pijn,
ware er niet de liefde die Mij moed gaf.
Ik moest de steun zijn,
Ik moest sterk zijn om Jezus kracht te geven.
In Zijn blik was liefde en een verzoek
dat Mij doordrong om Hem bij te staan.
Een menselijke moeder, wanneer zij haar kind in gevaar ziet, is in staat tot onmogelijke dingen,
verzamelt de moed en de kracht die zij in andere omstandigheden niet zou hebben,
en dit wordt gedaan door de liefde voor het kind in haar.
Als Ik maar lucht had gegeven aan Mijn moederlijke liefde,
zou Ik hemel en aarde hebben kunnen bewegen om Mijn Zoon te redden,
maar Ik kon het niet, Ik kon geen moeder meer zijn.
Ik moest een mede-offer worden,
de rechtvaardige straf betalend
aan de Goddelijke Gerechtigheid.
Zo verenigde Ik Mijn Ziel, Mijn Onbevlekte Hart,
met het Onbevlekte Lichaam van Mijn Kind
en Ik accepteerde alle zweepslagen die Hem werden toegebracht in dit Hart,
zodat ze een betaling zouden worden voor de onzuiverheid van menselijke harten.
O Mijn Kind...
hoeveel haat aanvaardde Mijn God, Mijn Jezus, in dit uur,
en Zijn zoete Ziel lachte naar Mij, zeggende:
'De Verlossing is begonnen, Ik wil alle Gerechtigheid in Mijn Lichaam verzamelen.
Mogen al Mijn leden gevuld worden met de rechtvaardige geseling voor de wereld,
voor de zonden waarmee Gij beledigd zijt, Mijn Vader.'
En Mijn Hart kreunde zachtjes: 'Ik ben met je, Mijn Zoon.
Straf Mij ook, neem niet alle kwellingen voor jezelf,
laat Jouw Straf ook Mij bereiken.'
Liefde en pijn smolten samen in één hymne van aanbidding:
'Uw oordelen zijn rechtvaardig, O Heer,
en de straffen rechtvaardig toegediend.
Voor altijd zal ik Uw Wil aanbidden
waarin Gij Mijn leven vernieuwt.'
Amen."
Reacties
Een reactie posten