kruisweg 7 - wrede oprichting, vereeuwigd in elevatie
Moeder Gods:
"Eén moment was er stilte, vrede, alsof dit alles een nare droom was,
alsof dit alles wat onmogelijk te verdragen was, niet echt was.
Dit was immers te wreed om waar te zijn.
Ach, dat waren slechts momenten,
seconden van opluchting voor de geest,
die zo'n wreedheid niet kan bevatten.
De beker stroomde over,
stroomde over op Mijn Zoon en op Mij,
Zijn arme Moeder.
Nu vindt de oprichting plaats.
Dit moment zal voor altijd vereeuwigd worden in het Mysterie van de Heilige Mis,
maar Mijn Hart begrijpt het niet, Mijn Hart kan alleen nog maar van pijn lijden;
het kan niets meer bevatten.
In enorm lijden wordt Jezus boven de wereld verheven,
zodat de ogen van alle zondaars Hem kunnen zien.
Onuitsprekelijke pijn staat op Zijn gezicht geëtst.
Mijn lichaam weigert Mij te gehoorzamen,
nu wil het ook wegrennen,
flauwvallen.
Nee, ik zal naast Hem blijven,
ik zal naast Hem blijven tot het einde.
Wat ik mijn hele leven heb gevreesd, is gebeurd.
Ik heb op dit moment gewacht, ik heb het betreurd vanaf het moment
dat ik de toekomstige bitterheid ervan voor het eerst voelde.
Het volbrengt waarop alle generaties van de wereld wachten.
Nu zal ik Hem niet meer bereiken,
nu zal ik Zijn haar niet glad kunnen strijken tot Hij sterft,
ik zal Hem nooit meer levend aanraken.
Die gedachten doorboren Mij
en de doodsstrijd van Mijn Ziel
begint opnieuw.
Ik zie Zijn gezicht,
maar ik zie Zijn ogen met moeite.
Ik verlang ernaar dichtbij te zijn,
ik verlang ernaar een troost te zijn,
ik moet Hem bemoedigen.
Wat is Mijn lijden in het licht van Zijn lijden?
Ik kom terug, haal adem, voor Hem,
voor Mijn Gekruisigde Zoon."
Reacties
Een reactie posten