kruisdood 2: Jezus fluistert laatste woorden, Maria gehoorzaamt
Moeder Gods:
"Ik sluit Mij af voor de wereld, verlaat deze plek,
stijg op naar de diepte van het Hart van Jezus om tot het einde bij Hem te zijn.
Ik vind Zijn blik, ik adem Zijn laatste woorden in
– wat zegt Hij?
Wat verlangt Hij?
Wat kan ik doen?
Ik staar naar Zijn stervende lippen, het gemartelde Lichaam,
een levend Offer, een levende betaling voor alle menselijke zonden,
het levende beeld van God, het beeld van Liefde.
Ik verlang niet langer naar verlichting,
geen seconde van verlichting,
geen enkele gedachte aan troost.
Ik verlang alleen naar het Kruis;
Ik verenig Mijn Hart met het stervende Hart van Mijn Kind.
Onze Harten verenigen zich in de pijn van het sterven voor de wereld.
Ik zou Mijn Hart hebben uitgerukt om Zijn Hart te doen herleven,
maar beiden moeten lijden, beiden moeten sterven,
hun leven en martelaarsbloed opgeven
om de hele mensheid met leven te voeden.
De snijkant van het zwaard,
dat vanaf het eerste moment in Mijn Hart is geworteld,
laat zich precies kennen.
Elke ademhaling versterkt Mijn pijn,
met elke ademhaling wordt Mijn wond groter,
met elke seconde wordt Mijn pijn intenser.
Jezus spreekt opnieuw, fluistert.
Ik wil begrijpen, dit zijn de laatste woorden
– Johannes is Mijn zoon, Ik zijn Moeder,
Hij gaat weg, laat Mij hier achter, zal Mij verlaten,
Ik zal zonder Hem blijven.
Deze scheiding is ondraaglijk.
'Zolang je leeft, Mijn Zoon, ben Ik, ben Ik naast Je.
Zolang Je leeft, zal Ik samen met Jou sterven.
Ik zal Mijn gedachten niet laten afdwalen,
Ik zal niet wegkijken, Ik zal Je niet verlaten.
Troost Mij niet, want Mijn lijden is niets
vergeleken met het Jouwe.'
Ik kan niet sterven,
Ik moet blijven en voor alles zorgen
in Zijn plaats, wanneer Hij weg zal gaan. –
'Goed Mijn Zoon, laat het zo zijn, alles wat je wenst.'"
Reacties
Een reactie posten